Η αδυναμία του ψέματος

Το θέμα της βδομάδας ειναι τα ψέματα και οι ψεύτες. Υπάρχουν λογής και λογής ψέματα. Τα μικρά και αθώα, εκείνα που λέγονται για καλό σκοπό, εκείνα που λέμε επειδή μας έπιασαν απροετοίμαστους και αμέσως μετά τα μετανιώνουμε, τα μεγάλα και τα ένοχα. Όλοι έχουμε πει έστω και μια φορα στη ζωής μας ψέματα. Εγω, εσύ, η μαμά, ο μπαμπάς, ένας φίλος, ενας έρωτας, ένας άγνωστος. Όλοι. Χωρίς εξαίρεση.

Τι οδηγεί σε ενα ψέμα; Και μετά τι γίνεται; Πως το καλύπτεις; Με αλλο ψέμα; Και όταν μαθευτεί η αλήθεια; Πως το σώζεις; Με τι μάτια κοιτάς τον άλλον μετά;

Συνήθως ειναι ο φόβος που οδηγεί στο ψέμα. Φόβος οτι μια πράξη θα προκαλέσει αντιδράσεις, προφανώς όχι τόσο ευχάριστες. Και έτσι ξεκινάει το μικρό ψεματάκι, που σιγά σιγά έρχεται και το αλλο, σαν αλυσιδωτή αντίδραση. Και εσύ σαν ψεύτης πρέπει να θυμάσαι κάθε ψέμα που έχεις πει για να μην μπερδευτείς και καείς μέσα στο ίδιο σου το παραμύθι. Αργά ή γρήγορα όμως αποκαλύπτεται. Η αλήθεια λάμπει. Και εσύ εισαι εκεί αντιμέτωπος με όλους όσους κοροϊδέψεις, όλους όσους έρχονται να ζητήσουν τα ρέστα. Και με το δίκιο τους. Όχι πως εκείνοι ειναι άγιοι, αλλά στην προκειμένη περίπτωση έχουν δίκιο. Κάποιοι μπορεί να μην σου ξανά μιλήσουν ποτέ, τους έχεις πληγώσει. Κάποιοι θα σε συγχωρήσουν και θα το ξεχάσουν. Και κάποιοι θα σε συγχωρήσουν αλλά δεν θα σε εμπιστευτούν ποτέ ξανά.

Υπάρχουν επίσης λογής και λογής ψεύτες. Εκείνοι που δεν μπορούν να κρυφτούν, εκείνοι που με δυσκολία τα κρύβουν αλλά κουτσά στραβά τα καταφέρνουν και εκείνοι -οι χειρότεροι- που σου λένε ψέματα και σε κοιτάνε στα μάτια. Αυτοί εδω οι τελευταίοι, θα σε κοιτάνε στα μάτια, θα σου μιλάνε με τέτοια μαεστρία, θα σου λένε οτι η γη ειναι τετράγωνη και εσύ θα τους πιστέυεις. Θα επικαλεστούν το συναίσθημα σου, θα σου φέρουν επιχειρήματα που δεν υπάρχουν, θα φτιάξουν κάστρα από άμμο για να τους πιστέψεις. Και τα καταφέρνουν πολύ καλά. Πιστεύουν οτι ο κόσμος τους ανήκει και μπορουν να ελέγχουν τα παντα. Σε πουλάνε και σε αγοράζουν όποτε θέλουν. Με ψέματα. Και κάποιοι τους εμπιστεύονται με κλειστά μάτια. Τι αυτός; Ανοιχτό βιβλίο! Πολύ καλός άνθρωπος. Άμ δε. Και ξαφνικά.. Μπουμ! Αργά η γρήγορα η αλήθεια λάμπει. Την συνέχεια την ξέρεις.

Τι προσφέρει λοιπόν ενα ψέμα; Λιγο κρυφτό, λιγο σασπένς, κοροϊδία και για λιγο καιρό το κεφάλι σου ήσυχο, μέχρι να σε πάρουν πρέφα. Μετά, το χάος. Αξίζει λοιπόν να πεις ψέματα και να περάσεις από όλη αυτή τη διαδικασία χωρίς λόγο; Γιατι να μην πεις την αλήθεια από την αρχή να ξεμπερδεύεις; Εντάξει θα αντιμετωπίσεις τις συνέπειες προφανώς. Η αλήθεια πολλές φορές πονάει. Αλλά θα γλιτώσεις από το στίγμα του ψεύτη και θα νιώσεις και εσύ καλύτερα που το ξεφορτωθηκες. Εχει άλλη χάρη η αλήθεια. Πονάει, τσούζει αλλά λυτρώνει. Πονάει αυτόν που την ακούει. Λυτρώνει αυτόν που την λέει.

Μην κρύβεσαι αλλο πίσω από το δαχτυλάκι σου. Πες τα γεγονότα όπως ειναι. Μην σκέφτεσαι σενάρια για το πως θα το παρει ο άλλος. Μπορει τελικά να μην ειναι τόσο τραγικές οι αντιδράσεις. Οι άνθρωποι εκτιμούν την αλήθεια και συγχωρούν. Περισσότερο πληγώνει το ψέμα που μαθεύτηκε. Θα νιώσεις και εσύ καλύτερα με τον εαυτό σου. Και αν πεις ψέμα και ζητήσεις συγγνώμη, κοιτά να ειναι ειλικρινής. Να την νιώθεις και να μην κανείς ξανά το ίδιο λάθος.

Μεγαλώνω και συνειδητοποιώ ποσό μεγάλη αξία εχει η αλήθεια. Πες την αλήθεια και προχωρα.