Ew, people

  

Ξύπνησα σήμερα και πάλι, χωρίς όρεξη να πάω για δουλειά, όπως και κάθε μέρα δηλαδή τον τελευταίο χρόνο περίπου. Ποιος τρώει στην μάπα πάλι όλους αυτούς τους ανθρώπους; Καλά δεν είναι και πολλοί, αλλά αυτοί οι λίγοι αρκούν να με κάνουν να μην θέλω να σηκωθώ από το κρεβάτι μου. Η αλήθεια είναι πως φαίνομαι κοινωνική, αλλά διάολε δεν είμαι καθόλου. Η ανούσια ανθρώπινη επαφή με φθείρει. Είμαι από εκείνους τους ανθρώπους που τους βλέπεις μέσα στην τρελή χαρά μέρα νύχτα και λες τι ναρκωτικά πήρε πάλι. Αν δεν ήμουν μέσα στην τρελή χαρά και τόσο στον κόσμο μου δεν θα επιβίωνα στον δικό σας κόσμο. Και εξηγούμαι.

Πρώτη κατηγορία: οι αγενείς.

Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι χειρότεροι. Μπαίνουν στο μαγαζί, δεν λένε ποτέ τους καλημέρα, γενικώς δεν μιλάνε και πολύ, πληρώνουν και φεύγουν χωρίς να πουν ένα ευχαριστώ βρε παιδί μου. Ευτυχώς ζητάνε και αυτό που θέλουν δηλαδή και αποσπάς και καμία κουβέντα από τα χείλη τους. Βέβαια υπάρχουν και εκείνοι που νομίζουν ότι εσύ εννοείται πως ξέρεις τι πίνουν και πως οπότε ούτε που το λένε. Μπαίνουν μέσα και περιμένουν δια μαγείας να φτιαχτεί ο καφές. Α, ναι είναι και εκείνοι που κορνάρουν και φεύγουν. Και μετά από κανένα δεκάλεπτο έρχονται και ρωτάν αν είναι έτοιμος ο καφές τους. Ποιός καφές; Πότε μου τον ζήτησες; Μα πριν σου κόρναρα, σου μίλησα στην νοηματική και σου έστειλα σήματα καπνού, τι δεν κατάλαβες; Ήταν ξεκάθαρο ότι ήθελα καφέ. Μα ποιός είσαι; Παίζει να σε βλέπω και πρώτη φορά. Αυτός ο άνθρωπος υπάρχει περίπτωση να κάνει όλη αυτή τη συζήτηση και να σηκωθεί να φύγει επειδή δεν είναι έτοιμος ο καφές του.

Δεύτερη κατηγορία: οι σαλιάρηδες.

Ω ναι. Αυτοί εδώ ανταγωνίζονται τους αγενείς στην πρωτιά του ποιός είναι ο χειρότερος. Ω θεέ μου. Τι να πρωτο πω; Συνήθως είναι από τους μόνιμα καθημερινούς που έχουν πάρει το θάρρος μόνοι τους και με το που μπαίνουν μέσα σε κοιτάνε από πάνω μέχρι κάτω αποκαλώντας σε με διάφορα χαρακτηριστικά -κούκλα, όμορφη, baby, sexy baby, μωρό- και με ένα βλέμμα όλο σάλια. Ίου. Πάρε τον καφέ σου και φύγε να μην σε βλέπω. Σβέλτα.

Τρίτη κατηγορία: οι μίζεροι.

Είναι και αυτοί κάτι άνθρωποι που αναρωτιέσαι πως διάολο επιβιώνουν. Όταν τους ρωτάς τα νέα τους θα σου πουν με μισή καρδιά πως τίποτα δεν πάει καλα στην ζωή τους, συνήθως οικονομικά, και γενικώς μόνο γκρίνια θα ακούσεις από αυτούς.

Τέταρτη κατηγορία: οι γύφτοι.

Όχι δεν μιλάω για εκείνους τους μελαμψούς ανθρώπους αλλά για εκείνους που είναι γύφτοι στην ψυχή και στην τσέπη τους. Αυτοί εδώ θα τσιγκουνευτούν το 10λεπτο του λογαριασμού (για tips ούτε λόγος), θα ζητήσουν κέρασμα άμα βρουν την ευκαιρία και όχι μια φορά αλλά όσο πιο συχνά μπορούν. Κάποιοι το κάνουν με δόλιο μέσο. Ότι δήθεν τυχαία μπαίνουν μέσα στο μαγαζί την ώρα που μπαίνει και ένας γνωστός και τσουπ, το τσέπωσε το καφεδάκι. Έχουν στόχους πάντως. Και τα καταφέρνουν. Ο τζάμπας ζει. Κακιά κατηγορία. Συνήθως συνυπάρχουν με τους μίζερους στην ίδια κατηγορία. Μίζερος και γύφτος. Ιιιχ.

Πέμπτη κατηγορία: οι περίεργοι.

Δεν έχω πρόβλημα με τους περίεργους, όλοι έχουμε περίεργα γούστα και προτιμήσεις και με γεία μας με χαρά μας. Αλλά μην μου πρήζεις το νευρικό σύστημα όταν σου βάζω τον καφέ σου σε πλαστικό και εσυ hi class τον ήθελες σε ποτήρι γυάλινο με χρυσό χερούλι, ενώ το μαγαζί είναι take-away. Πήγαινε σε άλλο μαγαζί και πάρτον και πλήρωσε τον και 3,00 ευρώ. Εδώ θα τον πάρεις σε πλαστικό και θα τον πληρώσεις 1,50 γιατί αυτό έχουμε. Τι να κάνουμε τώρα. Γενικά οι περίεργοι έχουν την πλάκα τους. Αν βλέπεις ότι σηκώνουν και χιούμορ μπορείς να τους κοροϊδέψεις για τον ζεστό freddo cappuccino σκέτο με δύο ζάχαρες και χωρίς αφρόγαλο που μόλις ζήτησαν και να είναι και πολύ cool. Καλή φάση.

Έκτη κατηγορία: οι απίστευτα ευγενικοί.

Αυτοί εδώ είναι και οι αγαπημένοι όλων. Εκείνοι που μπαίνουν μέσα χαμογελάνε, σου λένε καλημερα, έναν ταδε καφέ παρακαλώ, στο τέλος σου λένε ευχαριστώ, σου εύχονται καλή συνέχεια και άμα λάχει αφήνουν και tips. Εσάς σας αγαπάμε και σας θέλουμε -ασχέτως tips- γιατί μας θυμίζετε ότι υπάρχουν και ευγενικοί άνθρωποι και ας είναι λίγοι.

Έβδομη κατηγορία: οι τρελοί αυθόρμητοι.

Αυτοί εδώ έρχονται ακόμη πιο σπάνια δυστυχώς. Μπαίνουν συνήθως με παρέα, τους ακούς να μιλάνε καθ'ολη την διάρκεια μεταξύ τους, να γελάνε με την ψυχή τους, πολλές φορές σε προτρέπουν να μπεις στην συζήτηση, να ρωτήσουν την γνώμη σου, ή απλά σε κάνουν να θες να πεταχτείς και να πεις αυτό που σκέφτεσαι και καμιά φορά χορεύουν κιόλας. Αυτοί είναι και εκείνοι που θα πουν το κοπλιμέντο τους και θα τους βγει τόσο αυθόρμητα και ειλικρινά που θα σου φτιάξουν τη μέρα και θα ξεχάσεις όλες τις άλλες κατηγορίες επιτόπου. Εσείς να έρχεστε κάθε μέρα, σας αγαπάμε και σας θέλουμε!

Υ.Γ.: Ο πελάτης δεν έχει πάντα δίκιο!