Η μαγεία της νύχτας

Άλλο ένα ξημέρωμα με βρίσκει ξύπνια. Όχι δεν σηκώθηκα μόλις για να πάω για δουλειά. Τώρα πέφτω για ύπνο. Κακιά συνήθεια, θα το έλεγε κάποιος. Εγώ το λέω τρόπο ζωής.

Είναι σαν εθισμός η νύχτα. Με το που πέφτει ο ήλιος και ανάβουν τα φώτα της πόλης αλλάζουν όλα -και δεν μιλάω για το αχαλίνωτο κλάμπινκ ως το πρωί. Ένα μυστήριο πλανιέται στην ατμόσφαιρα και αυτό είναι που κάνει την νύχτα γοητευτική.

Είναι που το γαλάζιο του ουρανού σβήνει και στην θέση του πέφτει το μαύρο πέπλο. Αλλά όχι μόνο του. Έρχεται μαζί με τα αστέρια που τρεμοσβήνουν και μοιάζουν να κινούνται στον ρυθμό του σαξόφωνου που παίζει στο ραδιόφωνο. Και κάποιες φορές ξεπροβάλει και το φεγγάρι κόκκινο, σιγά σιγά ξεθωριάζει και όσο περνάει η νύχτα και δύει γίνεται πάλι κόκκινο. Έρωτας.

Και αν είσαι μακριά από τα φώτα της πόλης θα δεις κάτι μοναδικό. Κάτι που αν το δεις μια φορά θα θέλεις να το βλέπεις κάθε βράδυ. Ξάπλωσε όπου βρεις και θα καταλάβεις τι λέω. Τι βλέπεις; Σύννεφα; Όχι. Ο γαλαξίας μας. Ο Milky Way. Εγώ προτιμώ να τον ονομάζω αστερόσκονη. Και να τον συνδυάζω με τον ήχο που κάνουν τα τριζόνια. Όταν ήμουν μικρή έβλεπα τα αστέρια να τρεμοπαίζουν και άκουγα τον ήχο που κάνουν τα τριζόνια, όμως δεν τα έβλεπα. Άρα αυτός ο ήχος προερχόταν από τον γαλαξία -απλή λογική προφανώς. Ήμουν σίγουρη -ακόμη είμαι αλλά δεν θέλω να το λέω και πολύ για να μην με κοροϊδεύουν, είναι το μυστικό μου. Και μην ξεχάσεις να κάνεις ευχές καθώς θα βλέπεις αστέρια να πέφτουν με απίστευτη ταχύτητα. Που ξέρεις, μπορεί να πραγματοποιηθούν οι ευχές σου.

Οι πόλεις αδειάζουν τις νύχτες. Όλοι κοιμούνται -εκτός από μερικούς σαν εμένα. Είναι τόσο όμορφες οι άδειες πόλεις. Χωρίς την βαβούρα των αυτοκινήτων. Χωρίς φωνές και λέξεις χωρίς νόημα. Μόνο ο ήχος του ανέμου που ταξιδεύει μέσα στα στενά και σφυρίζει νοσταλγικές μελωδίες και κανα δυο περαστικοί που περπατούν απολαμβάνοντας αυτή την ηρεμία και την μεθυστική μυρωδιά από το νυχτολούλουδο.

Και μέσα στο σπίτι ακόμα, η νύχτα είναι μαγική. Είτε με παρέα ή μόνος. Φώτα δεν χωράνε εδώ. Αναμμένα δυο-τρία κεριά ή ακόμη και τα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια που δεν έχεις μαζέψει για να διατηρήσεις της ατμόσφαιρα ζέστη. Βάζεις να παίζει μια playlist με blues, ένα ποτηράκι κρασί -ή και δυο- και αράζεις όπου βρεις. Ταξιδεύει ο νους πέρα από τους τέσσερις τοίχους. Γιατί η νύχτα είναι και ταξιδιάρικη.

Μεταξύ 3-6 δεν υπάρχει κανένας ανεπιθύμητος να εισβάλει στον χώρο σου. Είσαι μόνο εσύ και οποίος άλλος έχεις διαλέξει ο ίδιος να βρίσκεται δίπλα σου. Εκεί που πέφτουν οι άμυνες και οι μάσκες του φωτός.

Ξημέρωσε. Άλλη μια νύχτα έφυγε και άφησε ένα γλυκό άρωμα στο πέρασμα της. Πάω να δω την ανατολή.