Η μελωδία της βροχής

Ιούνιος. Σάββατο. Μεσημέρι. Έχουν μαζευτεί γκρίζα σύννεφα. Ακούω έναν ήχο που μου φαίνεται οικείος. Έξω έχει ένα ανατριχιαστικά όμορφο αεράκι. Μερικές ψιχάλες πέφτουν. Χαμογελάω. Βρέχει.

Κλείνω την μουσική. Έχω φτιάξει ζεστό τσάι και έχω βγει στο μπαλκόνι για να απολαύσω την βροχή. Ίσως είναι από τις τελευταίες βροχές της σεζόν. Ελπίζω πως όχι. Όσο όμορφο και αν είναι το καλοκαίρι, τίποτα δεν συγκρίνεται με την δροσιά μιας μεσημεριανής καταιγίδας. Ή και βραδινής. Εκείνες τις ώρες που οι άνθρωποι χαλαρώνουν. Εκείνες τις στιγμές που επικρατεί μια απέραντη ησυχία στις πόλεις και το μόνο που ακούγεται είναι ο ήχος της βροχής.

Η ένταση της αυξομειώνεται. Ξεκινάει μελωδικά χαϊδεύοντας με τις σταγόνες της απαλά το στεγνό έδαφος. Μέσα σε λίγα λεπτά, οι δρόμοι είναι βρεγμένοι και η ένταση της αυξάνεται. Τα  διψασμένα δέντρα έχουν αρχίσει να χορεύουν στους χαλαρούς ρυθμούς της. Ζωντανεύουν. Οι σταγόνες πέφτουν με μανία στο έδαφος και σχηματίζουν λιμνούλες και ποταμάκια. Ο πρώτος κεραυνός πέφτει και σείονται τα πάντα γύρω του. Η λάμψη του τυφλώνει τους λάτρεις της βροχής που συνεχίζουν αμείλικτοι να κοιτούν. Κάποιοι τρελοί βγαίνουν έξω να χορέψουν. Η ένταση κορυφώνεται και η διψασμένη γη παρακαλάει για περισσότερη βροχή. Τα δέντρα χορεύουν πλέον σε έναν ξέφρενο ρυθμό, γεμάτα ευτυχία. Οι σταγόνες πέφτουν με δύναμη και πετάγονται μακριά δροσίζοντας τα σημεία που δεν βρέχονται. Όλα γύρω μου χορεύουν και εγώ έχω μείνει μαγεμένη να κοιτάζω αυτό το όμορφο χάος.

Σιγά σιγά η ένταση πέφτει και η ορχήστρα παίζει νοσταλγικές μελωδίες. Τα δέντρα ηρεμούν και τα σύννεφα φαίνονται πιο ανάλαφρα. Οι μελωδίες της βροχής σβήνουν και δίνουν την θέση τους στον ήχο των πουλιών που ξετρύπωσαν από τις φωλιές τους. Μερικά σύννεφα φεύγουν και ξαναβγαίνει ο ήλιος, που σε συνδυασμό με τις τελευταίες εναπομείναντες σταγόνες δίνουν χρώματα στον γκρίζο ουρανό. Το ουράνιο τόξο σχηματίζεται και τα παιδάκια ονειρεύονται πως κάνουν τσουλήθρα πάνω του και πέφτουν στον μαγικό θησαυρό του. Η μυρωδιά που αναδύεται από την βρεγμένη γη είναι μεθυστική και εθιστική.

Τα σύννεφα μαζεύονται ξανά και κρύβουν τον ήλιο. Έρχονται και άλλες σταγόνες. Η τρελαμένη αυτή ορχήστρα της βροχής, δεν έχει σταματημό. Μαγεία.